Ενώ η Νιγηρία είναι η 13η μεγαλύτερη πετρελαιοπαραγωγός χώρα (Πηγή) παραμένει  από τις πιο φτωχές χώρες παγκοσμίως. Εδώ και 50 χρόνια η εξόρυξη του μαύρου χρυσού της έχει σημαντικά οφέλη για την Shell και τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Για τους κατοίκους όμως της περιοχής αποτελεί δυσβάσταχτη δαπάνη.

Η οικονομία, η οποία στηρίζεται στη γεωργία αλλά και στους υδρόβιους οργανισμούς, εξαφανίζεται μέρα με τη μέρα αφού το μεγαλύτερο μέρος –ίσως και όλο- της Νιγηρίας υποφέρει από τη ρύπανση είτε του νερού είτε του εδάφους είτε του αέρα που προκλήθηκε κυρίως από τις τεράστιες πετρελαιοκηλίδες που έκαναν την εμφάνιση τους από το 2008 και μετά. Εκατομμύρια γαλόνια πετρελαίου έχουν χυθεί στο Δέλτα και σε καθημερινή βάση ο πληθυσμός της περιοχής πίνει και αναπνέει υδρογονάνθρακες. Αυτό είχε ως συνέπεια την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής και την εκτόξευση των ποσοστών θνησιμότητας.

Η Shell, που καταδικάστηκε και από ολλανδικό δικαστήριο για την ευθύνη για τη ρύπανση (Πηγή), ενώ δεσμεύτηκε να αποζημιώσει τους κατοίκους  και να  καθαρίσει την περιοχή αυτό έγινε στον ελάχιστο βαθμό της ευθύνης που της αντιστοιχούσε. Η εταιρεία αδιαφόρησε για το τεράστιο πρόβλημα που δημιούργησε υποστηρίζοντας ότι το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης αναλογεί στους ντόπιους ληστές πετρελαίου. Η αποποίηση ευθυνών δε θα γινόταν αν δεν υπήρχε και η συγκάλυψη από την τοπική κυβέρνηση της περιοχής, η οποία αποκομίζει πολλά οφέλη οικονομικού χαρακτήρα.

Πίσω από κάθε εταιρεία, ακόμα και πετρελαϊκή, υπάρχουν άνθρωποι. Στο βωμό του χρήματος μπορούμε να πούμε ότι η ανθρώπινη ζωή και το περιβάλλον έχουν μικρή σημασία για κάποιους ανθρώπους.

Αλλά έως πότε θα το υπομένουν αυτό οι υπόλοιποι άνθρωποι;

Written by: Christiana Vasileiou, student in the Department of Primary Education, University of Ioannina, Greece