Η Οκινάουα είναι ένα  πανέμορφο νησί, που ανήκει στην Ιαπωνία και αποτελεί το πέμπτο μεγαλύτερο νησί της χώρας. Η Οκινάουα έγινε γνωστή, για την περίφημη μάχη που διεξήχθη στο νησί κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν αμερικανικές και ιαπωνικές δυνάμεις, ενεπλάκησαν σε μια από τις πιο αιματηρές μάχες του πολέμου.

 Ωστόσο ο φυσικός πλούτος του νησιού, είναι επίσης αξιοσημείωτος. Το νησί περιζώνεται από πανέμορφους φυσικούς κόλπους, με τεράστια περιβαλλοντική αξία, στους οποίους διαβιεί μεγάλος αριθμός σπάνιων ζώων και φυτών. Κομμάτι αυτού του οικοσυστήματος, αποτελεί και το ντιγκόνγκ ένα όμορφο θαλασσινό θηλαστικό που απαντάται κυρίως στα νερά του Ινδικού και Ειρηνικού Ωκεανού. Ντιγκόνγκ στην διάλεκτο της Μαλαισίας, σημαίνει ‘’κυρά της θάλασσας’’ και αποτελεί ακόμα ένα είδος, που προστίθεται στην μακροσκελή λίστα ειδών, που απειλούνται με εξαφάνιση.

Στην προκειμένη περίπτωση αφορμή για το ξέσπασμα της οικολογικής διαμάχης, στάθηκε η πρόθεση του Yπουργείου Aμύνης των Η.Π.Α., να προχωρήσει στην μεταφορά της στρατιωτικής βάσης που βρίσκεται στην Φουτένμα και στην μετεγκατάσταση της στη νήσο της Οκινάουα και συγκεκριμένα στον κόλπο Χενόκο. Αμέσως, σύσσωμη η τοπική κοινότητα του νησιού, σε συνεργασία με διάφορους περιβαλλοντικούς οργανισμούς προχώρησε σε κινητοποιήσεις, μη διστάζοντας ακόμα και να συγκρουστεί με την τοπική αστυνομία.

Υπολογίζεται ότι η κατασκευή της στρατιωτικής βάσης, θα προκαλέσει ανεπανόρθωτες ζημιές στη βιοποικιλότητα του κόλπου, καθώς για την κατασκευή της βάσης θα χρησιμοποιηθούν τουλάχιστον 160 εκτάρια θαλάσσιας περιοχής, καταστρέφοντας με αυτό τον τρόπο μεγάλο μέρος του φυσικού ενδιαιτήματος του ντιγκόνγκ. Μέσα σε όλα αυτά, πρέπει να υπολογίσουμε και τις ενδεχόμενες επιπτώσεις που θα έχει για την ανθρώπινη υγεία η μεταφορά της βάσης, εξαιτίας της ρύπανσης του αέρα και του νερού .

Εν κατακλείδι, η κατάσταση στην Οκινάουα έχει μετατραπεί σε γρίφο για δυνατούς λύτες, καθώς ο όποιος συμβιβασμός, πρέπει να ικανοποιήσει πολλές και διαφορετικές πλευρές. Το σίγουρο είναι, ότι για άλλη μια φορά το περιβάλλον μπροστά στο πολιτικό δούναι και λαβείν μεταξύ κρατών, έρχεται τελευταίο και καταϊδρωμένο. Για άλλη μια φορά, όροι όπως χλωρίδα, πανίδα και οικοσύστημα, για τα κέντρα εξουσίας αποτελούν θέματα δευτερεύουσας σημασίας, καθώς αδιαφορούν για τις επιπτώσεις, που θα έχει η μετεγκατάσταση του στρατοπέδου όχι μόνο στην φύση, αλλά και στην ανθρώπινη ζωή. Οι πολίτες αντιδρούν γιατί νιώθουν, ότι τους στερούν ένα κομμάτι του εαυτού τους. Το ντιγκόνγκ για αυτούς δεν είναι απλά ένα ζώο, αλλά ένα κομμάτι του τόπου τους, το οποίο συνδέεται στενά με τις παραδόσεις και τη λαϊκή τους κουλτούρα. Νιώθουν ότι έχουν υποχρέωση να διαφυλάξουν αυτή την κληρονομιά και να μην υποταχθούν στις απαιτήσεις, όχι μόνο ξένων αλλά και εγχώριων κέντρων εξουσίας. Αποδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο ότι το φυσικό περιβάλλον είναι αλληλένδετο με την ανθρώπινη ζωή και δεν αποτελεί, ένα απλό εργαλείο το οποίο εξυπηρετεί, την ακόρεστη δίψα για εξουσία και κέρδος, αλλά κάτι πολύ ανώτερο και αψεγάδιαστο.

Written by: Nikolaos Voutsinas, student in the Department of Primary Education, University of Ioannina, Greece